Talan sum Joan Midjord leiðari helt á degnum

Góðu tit øll

Fyrst vil eg ynskja tykkum øllum at vera hjartaliga vælkomin í 35 ára føðingardag hjá Dáanum. Tað er hjartanemandi at síggja hvussu nógv tit eru, sum hava valt at koma at hátíðarhalda dagin saman við okkum. Og tað er so deiligt og stuttligt at síggja so nógv kend andlit, sum vit eru komin í samband við gjøgnum ár og dag.

Sjálv byrjaði eg at arbeiða í Dáanum í 2001, og havi sostatt í ár arbeitt har í 23 ár, harav 22 av teimum sum leiðari. Eg haldi eg eri heppin at hava verið ein partur av Dáanum og eri sera takksom fyri øll hesi árini.

Dáin er, sum flest tykkara kunnugt, ein sjálvsognarstovnur og tá bygnaðurin broyttist, og navnið bleiv AV fóru vit at merkja meiri til, at vit eru ein sjálvsognarstovnur. Tað skal ofta ein góður hugur og vilji til, fyri at fáa alt at bera til -  men tað ber til! Meir enn so

 

Samstarvið við AV er gott og eisini neyðugt, tí vit varða av somu borgarum. Sambýlini eru nú fleiri, og tað er gleðiligt, men tað nøktar ikki tørvin til øll.  Umlætting fer altíð at verða neyðug og tiltrongd fyri tær familjur, sum hava síni børn heimabúgvandi. Fyri meg hevur tað eisini havt týdning, at kunna tosa við aðrar leiðarar á líknandi stovnum.  Kann t.d. nevna Margee Dam, grannan hjá okkum á Sambýlinum á Mýrivegi, tá eg havi havt brúk fyri onkrum at sparra við. Arbeiðið sum leiðari fyri ein slíkan stovn kann til tíðir gerast avbjóðandi og einsligt at standa við, og eri eg tí takksom fyri góða samstarvið millum stovnarnar í AV, og veit hvussu týdningarmikið og gott tað er at lurta eftir og virða hvønn annan og ikki minst, at læra av hvørjum øðrum.

 

 

 

Gjøgnum ár og dag eru tað nógvir borgarar, ið hava havt meir ella minni tilknýtið til Dáan, børn, ung, eldri og gomul.

Nógv av teimum hava upplivað at fingið fastan bústað, onnur halda fram at koma til umlætting, og onnur eru ikki longur millum okkara. Felags fyri tey øll er, at vit minnast afturá tey og teirra kæru. Tað er jú so, at vit sum starvast innan økið, koma tætt uppá. Ikki bara uppá borgaran sjálvan, men eisini tey avvarðandi. Vit koma at kenna tey og teirra stríð, sorg og gleði. Vit síggja hvussu familjur stríðast fyri teirra børnum. Eitt stríð, sum ikki átti at verið tilstaðar, men vit mugu ásanna, at soleiðis er veruleikin tíverri. Lívið kann verða sárbært, strævið og tungt, og lívið kann verða gott og fylt av gleði. Eins fyri okkum øll er, at vit uppliva allar hesar kenslur meir ella minni.  

 

 

Nógv fólk hava eisini starvast í Dáanum hesi 35 árini.

Starvsfólkini eru dugnalig, hvør á sín hátt, og ikki bangin fyri at bróta upp um armar og taka eina hond í. Eitt gott dømi um hetta arbeiðssemi er dagurin í dag har tey hava hjálpt til við fyrireiking, og ganga nú og servera og hugna um okkum øll, og tað er teirra gáva til Dáan. Takk skulu tit hava fyri tað, og  Eitt klapp til tey fyri tað!

Dáin er skipaður soleiðis, at saman við mær sum leiðara situr eitt skiftandi stýrið við trimum umboðum sum vera vald. Eitt fyri landið, eitt fyri kommununa og eitt fyri Javna. Ein tøkk skal eisini her ljóða til tey ið hava sitið í stýrunum øll hesi árini.

Í 2018 tóku vit, leiðarin og stýrið sum sat tá, avgerð um at arbeiða fram ímóti at skaffa nýggjan tíðarhóskandi buss til heimið, nýtt búmerki, at skrivað eina bók um Dáan og heimasíðu til stovnin. Hóast forðingar á vegnum, kunnu vit í dag siga at vit eru komin á mál við øllum hesum vit settu okkum fyri.

Í 2019 stóð nýggi bussurin í túninum, við nýggjum búmerki. Heimasíðan er júst liðug og tikin í nýtslu í vikuni, og í dag, til sjálvt hátíðarhaldi av 35 ára degnum, verður bókin útgivin og er at fáa her á staðnum.

 

Um bókina kann sigast at ætlanin var allatíðina at hava eina lættlisna bók við nógvum myndum, sum samstundis greiddi frá okkara søgu, og okkara gerandisdegi. Hetta halda vit at vit hava fingið, við hesi snotiligu bók, sum vit endiliga sita við, og eru errin av.

Vit kunnu m.a. lesa søguna um bussarnar sum vit hava havt gjøgnum tíðina. Onkur hevur spurt, hví bussurin skuldi við, í eina bók um Dáan, og ikki minst, hví tað skuldi fylla so nógv. Orsøkirnar til hetta eru fleiri. Bussurin er ein stórur partur av gerandisdegnum bæði hjá borgarunum og okkum sum starvast í Dáanum. Bussurin gevur okkum møguleikan at koma runt til nógvar upplivingar, ið annars ikki hevði borið til.

 

Harumframt, sigur søgan um bussin, hvussu nógv arbeiðið liggur í, at skaffa pening til hetta keypið, og hvussu nógv tað hevur at siga fyri ein stovn sum okkara, at fólk leggja alt hetta arbeiðið í, og hvussu starvsfólk og avvarðandi hava stuðlað hesum. Harumframt sigur søgan um bussin okkum hvussu týdningarmikið tað er, at vinna tekur væl ímóti og stuðlar. Annars hevði hetta ikki borið til, og tað eru vit meir enn takksom fyri.

 

Eg ynski at takka øllum sum hava verið við í hesum arbeiðinum. Bæði tey sum hava sitið í stýrinum, starvsfólkum, avvarðandi og øllum stuðlunum, sum hava gjørt hetta møguligt. Uttan áhaldandi arbeiði, dirvi og peningaligan stuðul frá vinnuni í økinum bar onki av hesum til. Takk fyri, øll somul.

 

Tá vit fóru undir at fyrireika henda føðingardagin settu vit okkum í samband við Steintór Rasmussen um at fáa ein sang skrivaðan. Úrslitið bleiv ein sangur og eitt videolag, sum er gjørt og framleitt til dagin. Sangurin hevur heiti “Sera Verð” og “Vit í Dáanum” syngja og framføra á videolagnum.

At Dáin hevur týdning, sóu vit so væl hendan dagin  tá uml. 30 av okkara borgarum sum fyrr hava komið regluliga í Dáan, savnaðust í Dáanum. Brúk var fyri teimum, at hava tey við í hesum  sangi og videolagi, sum vit hava gjørt til hetta hátíðarhaldi.

 

Hendan dagin bleiv eg møtt við nógvum klemmum, smílum, spurningum og søgum. Tey vildu øll fortelja mær, at her í Dáanum høvdu tey mangan verið. Her høvdu tey funnið vinir, og tey mintust væl starvsfólkini sum høvdu verið um tey. Eisini vóru nógvar kenslur uppá spæl. Tey flentu, sungu og róptu, og onkuntíð bleiv onkur eitt sindur illur og keddur, ja, alt registarið kom til sjóndar. Allíkavæl vóru tey nøgd.

 

Hetta er júst tað sum eg, og vit øll kunnu læra so nógv av frá hesum borgarum. Tey eru erlig. Tey látast ikki sum um, nei,  tey siga sum er, og tey skammast ikki við hvørji tey eru.

 

 

 

 

 

 

 

Annars vil eg enda við at takka øllum, sum hava gjørt hendan dagin møguligan. Takk til allar stuðlar, sum hava gjørt heimasíðu og bók og hetta tiltakið gjørligt. Takk til Betesda fyri lán og brúk av køki og kannum sum vit eru sloppin at brúka til hendan dagin.

Og takk fyri øll somul sum eru komin her í dag, at hátíðarhalda dagin saman við okkum. Hugnið tykkum víðari saman við okkum og fáið tykkum av øllum tí vælsmakkandi sum er á borðinum, og njótið undirhaldið sum verður. Hjartaliga til lukku Dáin, og hjartaliga til lukku til okkum øll somul. 

Til allarseinast vil eg siga eina serstaka tøkk til Gunnvu Tróndardóttir Joensen. Gunnvá hevur tikið samanum bæði bók og heimasíðu og við hennara hjálp havi eg/vit trygt kunna savna okkum um Dáan og okkara kæru borgarar, meðan bók og heimasíða endaliga hevur tikið skap.

 

Takk fyri!